Os lugares son construidos socialmente polo intercambio simbólicos e recíproco entre a xente e o lugar, así como pola converxencia subxectividade / intersubxectividade coa materialidade dos lugares. Un mesmo espazo urbano permite evocar cousas moi diferentes, ao relacionar na mente do suxeito outros espazos, historias e relacións, que vincúlanse con experiencias e memorias persoais e colectivas. Imos chamar imaxinarios urbanos a estes entramados de sentido elaborados por unha comunidade de memoria, que falan da cidade, os seus barrios, rúas e prazas, unindo prácticas, loci, obxectos e suxeitos de certa forma particular, dando sentido e atribuindo certas características a lugares concretos, o cal permite contar historias, atribuir valores e significados, imaxinar futuros e reconstruir pasados (Lindón, 2007). Estes imaxinarios urbanos diferentes dan lugar a representacións do espazo e xeografías da memoria que difiren dunhas comunidades de memoria a outras.
Lindón, A. (2007). Los imaginarios urbanos y el constructivismo geográfico: los hologramas espaciales. En eure, vol. XXXIII, nº99, pp. 31-46. Santiago de Chile.